staczać się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... podpiłowanymi przez hrabinę i zaciera dłonie, patrząc, jak lubieżny staruch stacza się w przepaść... To on podmienia kielichy z trucizną podawane przez...
- ... prawo. Ten sam skręt
wykonuje głowa konia - i nagle wózek stacza się z wysokiego nasypu szosy w dół,
na łąkę. Koń biegnie... - ... dziwne, podobne do letargu drzemki, gdy nasz landcruiser z trudem stacza się po kamieniach w dół z kolejnej pięciotysięcznej przełęczy. Tak jest...
- ... dzienne światło. Słychać rumor i wepchnięty przez kogoś
z góry stacza się po schodach Gyubal Wahazar w szynelu
z aktu II.
WAHAZAR...
- ... Dwie pobliskie rynny zaczynają śpiewnie szep tać.
Z pobliskiego dachu stacza się mała lawina.
"Trzy Korony" przesłonięto od ulicy niezbyt szczelnymi żaluzjami... - ... ale jest dla nas wręcz zgubna - jeśli głaz przestajemy pchać, stacza się on z powrotem siłą własnego bezwładu i grozi nam zmiażdżeniem...
- ... Dawna ekipa się rozpadła i pozostał kiepski trener, a Małysz stacza się po równi pochyłej. Odejście Tajnera będzie dla Małysza ulgą i...
- ... trochę pobuszować. Zdrowy - zawsze po chwili wraca do realnego. Chory - stacza się na samo dno fikcyjnego.
Społeczno-kulturowe przyzwolenie, a nawet przymus... - ... jest powietrzem. Do środka wchodzi się przez plastikowy rękaw. Kulę stacza się z pokrytego trawą stoku, ale także świetnie nadaje się do...
- ... pesymizm i zaniepokojenie
Klub MKS Polonia Przemyśl powoli i systematycznie stacza się po równi pochyłej. Zaczęło się wszystko od sekcji piłki nożnej... - ... i coś ukłuło mnie boleśnie: oto Monika - wspomnienie mojej młodości, stacza się nieuchronnie w starość. A wraz z nią i ja.
Siedzi... - ... stworzenia , a wówczas po krótkim okresie zaślepienia własną złudną wielkością stacza się w przepaść szaleństwa, a żyzne dotąd pola jego królestwa przemieniają...
- ... gdzie to ciało, którym jestem, staje się wobec mnie obojętne, stacza się na mnie niejako niczym rzecz obca, zmuszając do sytuacji nieznośnego...
- ... nas w okresie dla niej fatalnym: gdy powieść, jako gatunek, stacza się ku upadkowi. Jej wspaniałe lata minęły. Przypadają one na wiek...
- ... jestem tydzień po rozwodzie. Nic się nie zmieniło. Michał powoli stacza się na dno, a ja nie mogłam i nawet nie chciałam...
- ... może człowiek rozgromiony, pohańbiony i ośmieszony? Już bez sił będąc, stacza się coraz niżej po równi pochyłej. Zwracam się więc do gapiów...
- ... aż na samo dno, jak kamień, kiedy puszczony ze szczytu stacza się w dolinę.
Dźwięk rogu tuż za drzwiami na prawo i... - ... ja mam być tym powołanym... błogosławionym... napiętnowanym... skazanym... I oto stacza się od razu w ostatni etap, ostatni przejaw losu nienarodzonego proroka...
- ... początkiem kamiennego wyścigu. Teraz w różnych nieprzewidywalnych odstępach czasu zaczęły staczać się różnej wielkości kamienie i te jak orzech, i te przypominające...
- ... zwiotczał, bombowiec przystanął w teatralnym geście zwątpienia. Chwila, i zaczął staczać się w dół, na lewym skrzydle, staccato, opacznie, już wyraźnie mdlejący...
